ความรู้สึกที่ดีๆ วันนี้ไม่มีแม้คนที่เข้าใจ |
ใครไม่เคยเสียความรู้สึกบ้าง?....
ต้องตอบว่า เราเคยเสียความรู้สึกด้วยกันทั้งนั้น
“ เสียความรู้สึก ” หรือ ความรู้สึกเสีย ?
ก็คือ แต่เดิมเรารู้สึกดี แต่คราวนี้รู้สึกไม่ดี..
ถามว่า เราควรจะทำอย่างไรดี ?
ถ้าเปรียบเป็นสิ่งของ... ของนั้นก็ต้องเป็นของเสีย ของนั้นเป็นของบูดเน่า... เราจะต้อง ทำอย่างไร. . ?
เราต้องรีบเททิ้ง เพราะเป็นของไม่ดี ......เพราะอาจจะมีกลิ่นรบกวน อาจจะกลายเป็นอาหาร ของหนู แมลงสาบ...
คราวนี้เราจะต้องเจอกองทัพสัตว์ที่น่ารังเกียจ สกปรก มีเชื้อโรค อีกด้วยใช่ไหม.? หนักเข้าไปใหญ่เลยคราวนี้
ดังนั้น เราต้องรีบทิ้งของนั้นไปเสียโดยเร็วที่สุด เพื่อความสะอาด เพื่อความปลอดภัยของเราและคนในครอบครัว..
ต้องตอบว่า เราเคยเสียความรู้สึกด้วยกันทั้งนั้น
“ เสียความรู้สึก ” หรือ ความรู้สึกเสีย ?
ก็คือ แต่เดิมเรารู้สึกดี แต่คราวนี้รู้สึกไม่ดี..
ถามว่า เราควรจะทำอย่างไรดี ?
ถ้าเปรียบเป็นสิ่งของ... ของนั้นก็ต้องเป็นของเสีย ของนั้นเป็นของบูดเน่า... เราจะต้อง ทำอย่างไร. . ?
เราต้องรีบเททิ้ง เพราะเป็นของไม่ดี ......เพราะอาจจะมีกลิ่นรบกวน อาจจะกลายเป็นอาหาร ของหนู แมลงสาบ...
คราวนี้เราจะต้องเจอกองทัพสัตว์ที่น่ารังเกียจ สกปรก มีเชื้อโรค อีกด้วยใช่ไหม.? หนักเข้าไปใหญ่เลยคราวนี้
ดังนั้น เราต้องรีบทิ้งของนั้นไปเสียโดยเร็วที่สุด เพื่อความสะอาด เพื่อความปลอดภัยของเราและคนในครอบครัว..
ใจเราก็เหมือนกัน...ใจที่เสีย... เป็นใจไม่ดี เป็นไปกับโทสะ... เป็นบาป
น่าแปลกนัก.....ที่บุคคลทั้งหลายกลับเฝ้ากอดรัดความรู้สึกที่เสียๆ นั้นไม่ยอมเลิกรา...
เคยเห็นคนที่เขาเสียใจกำลังเสียความรู้สึกคนหนึ่ง... เขาบอกว่า...ยังบอกไม่ได้ว่าจะทำใจ (ยอมรับ)ได้หรือไม่... เรื่องนี้คงต้องใช้เวลาอีกนาน...
เห็นไหม ?.. คนส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้ ใจดี ๆ ไม่เอา ชอบใจที่เสีย ๆ... ยิ่งเป็นการทำร้ายใจตัวเองเท่าไหร่...
ให้ต้องมาคอยคิดเรื่องที่น้อยอกน้อยใจอย่างนั้นละก็....ชอบนัก...
น่าแปลกนัก.....ที่บุคคลทั้งหลายกลับเฝ้ากอดรัดความรู้สึกที่เสียๆ นั้นไม่ยอมเลิกรา...
เคยเห็นคนที่เขาเสียใจกำลังเสียความรู้สึกคนหนึ่ง... เขาบอกว่า...ยังบอกไม่ได้ว่าจะทำใจ (ยอมรับ)ได้หรือไม่... เรื่องนี้คงต้องใช้เวลาอีกนาน...
เห็นไหม ?.. คนส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้ ใจดี ๆ ไม่เอา ชอบใจที่เสีย ๆ... ยิ่งเป็นการทำร้ายใจตัวเองเท่าไหร่...
ให้ต้องมาคอยคิดเรื่องที่น้อยอกน้อยใจอย่างนั้นละก็....ชอบนัก...
คิดให้ปวดใจเล่นลึก ๆ ไปซะอย่างนั้น...ไม่รู้ว่าตัวสะบักสะบอมหัวใจสักแค่ไหน... แต่ก็ยังไม่ยอมละ
กลับเฝ้าสงวนความรู้สึกแย่ ๆนั้น ราวกับของมีค่า ?..
แปลกแต่จริง... เรามักเกิดความรู้สึกอย่างนี้กับผู้ที่เรารัก หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือคนที่เราอยากให้เขารักเรา มาชอบเรานั่นแหละ...อยากให้เขาแสนดีกับเรา ....
ส่วนเราจะเป็นมารร้ายแค่ไหน เขาต้องยอมรับ ถ้าเขาไม่ยอมรับ... เราก็จะโกรธ น้อยใจ เสียใจ เสียความรู้สึกนั่นแหละ...
เขาจะทำดีกับเราร้อยครั้ง พันครั้ง.... แต่แค่เพียงเขาทำเรื่องที่เราไม่ถูกใจ พูดอะไร ไม่ถูกหูซักครั้งเดียว
หรือเขาไปชื่นชมคนที่เราเกลียด....เราก็จะโกรธ น้อยใจ เสียความรู้สึกเอาง่าย ๆ อย่างนั้นแหละ...
กลับเฝ้าสงวนความรู้สึกแย่ ๆนั้น ราวกับของมีค่า ?..
แปลกแต่จริง... เรามักเกิดความรู้สึกอย่างนี้กับผู้ที่เรารัก หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือคนที่เราอยากให้เขารักเรา มาชอบเรานั่นแหละ...อยากให้เขาแสนดีกับเรา ....
ส่วนเราจะเป็นมารร้ายแค่ไหน เขาต้องยอมรับ ถ้าเขาไม่ยอมรับ... เราก็จะโกรธ น้อยใจ เสียใจ เสียความรู้สึกนั่นแหละ...
เขาจะทำดีกับเราร้อยครั้ง พันครั้ง.... แต่แค่เพียงเขาทำเรื่องที่เราไม่ถูกใจ พูดอะไร ไม่ถูกหูซักครั้งเดียว
หรือเขาไปชื่นชมคนที่เราเกลียด....เราก็จะโกรธ น้อยใจ เสียความรู้สึกเอาง่าย ๆ อย่างนั้นแหละ...
แต่ถ้าหากเราทำอะไรไม่ดีกะเขาไปบ้าง.... เราก็จะเฝ้ารำพันว่าเราสู้อุตส่าห์ทำความดีมากมาย.....
ฉันทำไม่ดีเพียงแค่นี้ ทำไมเธอช่างใจร้ายไม่ให้อภัยฉันเลย...
เราก็เฝ้าอยากให้เขาให้อภัย เห็นอกเห็นใจเรา..... หากเขาทำไม่ได้... เราก็จะเสียใจ เสียความรู้สึกกับเขา...
แต่หากเป็นทีของเราบ้าง เขาจะแสนดีอย่างไร เราก็ยิ่งอยากให้แสนดีอยู่อย่างนั้น หรือดียิ่งกว่านั้น...
เพียงเรื่องที่เราไม่ถูกใจเราก็โกรธริมเป็นริมตาย อภัยให้ไม่ได้...
ฉันทำไม่ดีเพียงแค่นี้ ทำไมเธอช่างใจร้ายไม่ให้อภัยฉันเลย...
เราก็เฝ้าอยากให้เขาให้อภัย เห็นอกเห็นใจเรา..... หากเขาทำไม่ได้... เราก็จะเสียใจ เสียความรู้สึกกับเขา...
แต่หากเป็นทีของเราบ้าง เขาจะแสนดีอย่างไร เราก็ยิ่งอยากให้แสนดีอยู่อย่างนั้น หรือดียิ่งกว่านั้น...
เพียงเรื่องที่เราไม่ถูกใจเราก็โกรธริมเป็นริมตาย อภัยให้ไม่ได้...
ลืมความดีนับร้อยของเขา... เก็บงำ แต่ความไม่ดี เพ่งโทษนั้นจนเป็นเรื่องใหญ่โต เจ็บจำไม่มีวันลืม...
ผูกโกรธไม่มีวันลืม... เรื่องดี ๆ ลืมหมด เรื่องไม่ดีละไม่มีวันลืม... แค้นแสนแค้น...
เห็นไหม... คนขาดปัญญานี่ชีวิตเต็มไปด้วยขยะ... ท่านเปรียบเหมือน ตระกร้าของคนบ้า ...
เพราะเก็บงำแต่เรื่องที่เป็นโทษ คนแบบนี้เรื่องที่เป็นประโยชน์แก่จิตใจนั้นไม่เอาเลย... ตรงกันข้ามกับคนมีปัญญา
ท่านเรียกตระกร้าของคนดี... เพราะเลือกของดีเก็บไว้ ของไม่ดี ไม่เอา...
ผูกโกรธไม่มีวันลืม... เรื่องดี ๆ ลืมหมด เรื่องไม่ดีละไม่มีวันลืม... แค้นแสนแค้น...
เห็นไหม... คนขาดปัญญานี่ชีวิตเต็มไปด้วยขยะ... ท่านเปรียบเหมือน ตระกร้าของคนบ้า ...
เพราะเก็บงำแต่เรื่องที่เป็นโทษ คนแบบนี้เรื่องที่เป็นประโยชน์แก่จิตใจนั้นไม่เอาเลย... ตรงกันข้ามกับคนมีปัญญา
ท่านเรียกตระกร้าของคนดี... เพราะเลือกของดีเก็บไว้ ของไม่ดี ไม่เอา...
ทีนี้ ให้เราถามตัวเองว่า เราจะเป็นตระกร้าของคนบ้าหรือเป็นตระกร้าของคนดี ?...
ปัญหานี้...หากจะว่ากันจริงๆ คือ เรารู้..รู้ว่าเวลาเราทุกข์ เราโกรธ เราเสียใจ น้อยใจนั้นเป็นเรื่องไม่ดี
เราเองก็อยากจะพ้นไปจากความรู้สึกอย่างนั้น แต่เราไม่รู้วิธีที่จะพาใจของเราออกมาให้พ้นจากใจที่เสีย...
เรื่องนี้เป็นเรื่องของปัญญา..ปัญญาที่จะต้องขึ้นมาเป็นผู้พิจารณา
ปัญหานี้...หากจะว่ากันจริงๆ คือ เรารู้..รู้ว่าเวลาเราทุกข์ เราโกรธ เราเสียใจ น้อยใจนั้นเป็นเรื่องไม่ดี
เราเองก็อยากจะพ้นไปจากความรู้สึกอย่างนั้น แต่เราไม่รู้วิธีที่จะพาใจของเราออกมาให้พ้นจากใจที่เสีย...
เรื่องนี้เป็นเรื่องของปัญญา..ปัญญาที่จะต้องขึ้นมาเป็นผู้พิจารณา
คนถามหา “ ผล ” นั้นได้กิเลส...คนถามหา “ เหตุ ” ได้ปัญญา
อย่างไร ชื่อว่า ถามหาผล?...ก็ที่เราโดยมากมักจะทำกัน...เราจะถามตัวเองในใจเสมอๆ
ถามว่า ทำไม เธอจึงไม่รักฉัน...
ทำไม เธอจึงทิ้งฉันไป...ทำไมเธอช่างใจร้ายใจดำ
ทำไม เธอไม่เห็นความดีของฉัน..ทำไมเธอถึงไม่ให้อภัยฉัน
ทำไมเธอจึงไปมีเมียน้อย?
โอโฮ ! ....คำถาม “ ทำไม ” ร้อยแปดเข้ามาในหัวของเรา
อย่างนี้ ชื่อว่า เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ...เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีวันได้คำตอบ
อย่างไร ชื่อว่า ถามหาผล?...ก็ที่เราโดยมากมักจะทำกัน...เราจะถามตัวเองในใจเสมอๆ
ถามว่า ทำไม เธอจึงไม่รักฉัน...
ทำไม เธอจึงทิ้งฉันไป...ทำไมเธอช่างใจร้ายใจดำ
ทำไม เธอไม่เห็นความดีของฉัน..ทำไมเธอถึงไม่ให้อภัยฉัน
ทำไมเธอจึงไปมีเมียน้อย?
โอโฮ ! ....คำถาม “ ทำไม ” ร้อยแปดเข้ามาในหัวของเรา
อย่างนี้ ชื่อว่า เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ...เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีวันได้คำตอบ
เป็นการถามที่อยากให้ผลที่ต้องการนั้นเกิดขึ้น คนที่ถามอย่างนี้ได้กิเลส...เพราะเหตุใด?
ก็เพราะว่า ผลอย่างที่ต้องการ หรือแม้แต่คำตอบคำอธิบาย จะไม่มีแน่นอน... หรือมีก็ไม่ใช่ความจริง....
เขาอยู่กับเรา เขาเป็นทุกข์ เขาก็ต้องไปอื่น...
เรื่องที่เราต้องยอมรับ แล้วหักใจออกมาเสีย..เราจะมีความสุขด้วยเหตุแห่งความรักของคนอื่น...
เราจะต้องทุกข์ และหวั่นไหว ทั้งชาติ..เพราะต้องพึ่งปัจจัยของคนอื่น
เหมือนเราพึ่งตัวเองไม่ได้ เราต้องคอยเขาป้อนข้าวป้อนน้ำให้
หากวันใด เขาไม่สามารถป้อนข้าวป้อนน้ำเราได้..เราจะเดือดร้อนเป็นทุกข์อย่างที่สุด
เขาไม่รักเรา..แต่เราต้องรักตัวเราเอง
เขาไม่เห็นความดีของเรา..เราต้องเห็นความดีของตัวเอง หรือทำให้ความดีของเราเกิดขึ้น
มีมากขึ้นๆ จนกระทั่งเราเคารพตัวเราเองได้
ก็เพราะว่า ผลอย่างที่ต้องการ หรือแม้แต่คำตอบคำอธิบาย จะไม่มีแน่นอน... หรือมีก็ไม่ใช่ความจริง....
เขาอยู่กับเรา เขาเป็นทุกข์ เขาก็ต้องไปอื่น...
เรื่องที่เราต้องยอมรับ แล้วหักใจออกมาเสีย..เราจะมีความสุขด้วยเหตุแห่งความรักของคนอื่น...
เราจะต้องทุกข์ และหวั่นไหว ทั้งชาติ..เพราะต้องพึ่งปัจจัยของคนอื่น
เหมือนเราพึ่งตัวเองไม่ได้ เราต้องคอยเขาป้อนข้าวป้อนน้ำให้
หากวันใด เขาไม่สามารถป้อนข้าวป้อนน้ำเราได้..เราจะเดือดร้อนเป็นทุกข์อย่างที่สุด
เขาไม่รักเรา..แต่เราต้องรักตัวเราเอง
เขาไม่เห็นความดีของเรา..เราต้องเห็นความดีของตัวเอง หรือทำให้ความดีของเราเกิดขึ้น
มีมากขึ้นๆ จนกระทั่งเราเคารพตัวเราเองได้
เขาทิ้งเราไป..แต่เราต้องไม่ทิ้งตัว ไม่ทิ้งชีวิตที่แสนดีของเราด้วยการเฝ้าเพรียกหาความรักความเข้าใจของคนอื่น..
แต่เราเข้าใจตัวเราเองเป็นที่สุด
เขาไม่เห็นประโยชน์ของเรา..แล้วเราเห็นประโยชน์ตัวเราเองหรือยัง?
เรารู้หรือไม่ว่า เราได้อัตภาพแห่งความเป็นมนุษย์นั้น ประเสริฐเพียงใด?
ประเสริฐตรงที่เราทำให้ชีวิตของเรามีค่า ประเสริฐยิ่งๆขึ้นได้
สามารถทำประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน
สามารถเข้าถึงประโยชน์ชาตินี้ ประโยชน์ชาติหน้า และได้สร้างปัจจัยแห่งประโยชน์อย่างยิ่ง
แต่เราเข้าใจตัวเราเองเป็นที่สุด
เขาไม่เห็นประโยชน์ของเรา..แล้วเราเห็นประโยชน์ตัวเราเองหรือยัง?
เรารู้หรือไม่ว่า เราได้อัตภาพแห่งความเป็นมนุษย์นั้น ประเสริฐเพียงใด?
ประเสริฐตรงที่เราทำให้ชีวิตของเรามีค่า ประเสริฐยิ่งๆขึ้นได้
สามารถทำประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน
สามารถเข้าถึงประโยชน์ชาตินี้ ประโยชน์ชาติหน้า และได้สร้างปัจจัยแห่งประโยชน์อย่างยิ่ง
นี้..เรารู้ได้ ทำได้ เพราะได้ศึกษาคำสอนในพระพุทธศาสนา ที่เราสามารถรู้หนทางแห่งประโยชน์ทั้งสามได้..
ด้วยปัญญาที่เกิดขึ้นจากการฟัง การศึกษาเล่าเรียน
เริ่มทำประโยชน์เสียตั้งแต่บัดนี้...ทิ้งใจที่เสีย สร้างใจที่ดี หันหน้าเข้าสู้ ไม่ใช่หันหนี
เราต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่อ่อนแอ...เพราะเรารักตัวเองเป็น....
เสียความรู้สึกได้ แต่อย่าเสียนาน..รีบหันกลับ....เพ่งเอาประโยชน์ ไม่เพ่งเอาโทษ..
ด้วยปัญญาที่เกิดขึ้นจากการฟัง การศึกษาเล่าเรียน
เริ่มทำประโยชน์เสียตั้งแต่บัดนี้...ทิ้งใจที่เสีย สร้างใจที่ดี หันหน้าเข้าสู้ ไม่ใช่หันหนี
เราต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่อ่อนแอ...เพราะเรารักตัวเองเป็น....
เสียความรู้สึกได้ แต่อย่าเสียนาน..รีบหันกลับ....เพ่งเอาประโยชน์ ไม่เพ่งเอาโทษ..
แล้วเราจะมีความสุขได้ ด้วยตัวเราเอง... เพราะเรามีใจเป็นเพื่อนที่แสนดีของเรา โดยเราจะไม่เรียกร้องหาเพื่อนจากที่อื่นจนตัวเราเดือดร้อน...